அவன் தான் மனிதன் - நிறைவு

அத்தையின் மரணம் நடந்து சில வருடங்கள் கடந்தன. மைனரின் மகன் பெரியவன் ஆனான். அவருக்கு சாமியின் மூத்த மகளை மைனர் பெண் கேட்க, சாமியின் மகளுக்கும் விருப்பம் இல்லை. மறுபடியும் அந்த குடும்பத்துடன் சம்பந்தம் செய்ய சாமிக்கும் விருப்பம் இல்லை. மைனர் அரசுப் பணியாசிரியை ஒருவருக்குத் தன் மகனை மணம் செய்வித்தார். கொஞ்ச காலம் கழித்து, நல்ல வாட்ட சாட்டமான மைனருக்கு வந்தது இரத்தப் புற்று நேய். அந்தக் காலத்தில் புத்து வியாதிக்கு மருந்து கிடையாது. இப்போது செய்வது போல இரத்த மாற்று சிகிச்சையும் கிடையாது. மைனர் இரத்த வாந்தி எடுத்து இருமி, இருமிச் செத்தார். ஒரு குவளை தண்ணீர் குடித்தாலும் அதே அளவு இரத்த வாந்தி எடுப்பார். மிகவும் மெலிந்து, அமிழ்ந்து, படுத்த படுக்கையாய் பல நாட்கள் கஷ்டப் பட்டு இறந்தார்.

மைனரின் மகனும் நல்லவர். ஆனாலும் குடி அவரைக் கெடுத்தது. தன் சொத்துக்களில் பாதியைக் குடித்து அழித்தார். அவரின் மனைவி அவரிடம் இருந்து விலகிப்,பணியின் காரணமாக தன் குழந்தைகளை அழைத்துக் கொண்டு பக்கத்தில் இருக்கும் பின்னலாடை நகரில் குடி பெயர்ந்தார். கொஞ்ச காலத்தில் அவரும் மறைந்தார். அவரின் மனைவி இந்த சொத்து வந்த கதை எல்லாம் கேள்விப் பட்டு, நிலங்கள் அனைத்தையும் விற்று விட்டு நகரில் குடியேறிவிட்டார். என் சித்தப்பாவும் பொன்னையாவிற்குச் சொத்துக்களை விற்றார். பாப்பா அத்தை மட்டும் தனது சகோதரனுடன் ஜமின் வீட்டில் வசித்து வந்தார். என் அப்பா அத்தையின் வருமானத்துக்காகத் தன் நிலங்களை பாப்பா அத்தையின் பராமரிப்பில் கொடுத்தார். அத்தையின் மறைவுக்குப் பின் பொன்னையனும் மறைய, அவரின் மகனுக்கு எங்கள் பங்கு நிலங்களை என் அம்மாவின் வற்புறுத்தலின் காரணமாய் விற்றார். இப்போது எல்லாரும் எல்லா சொத்துக்களும் விற்ற நிலையில் யாருமின்றி அந்த ஜமின் வீடு மட்டும் பூட்டி இருக்கின்றது.

என் தந்தைக்கு பிரச்சனைகள் வந்த போது எல்லாம், தன் தங்கை கனவில் வந்து ஆறுதல் கூறியதாக என் தாயிடம் சொல்லியுள்ளார். பல சமயங்களில் அவருக்கு கனவில் செய்தி சொல்லியுள்ளார். அவர் தனது 73 மூன்றாம் வயதில் இரட்டை ஹிரண்யா அறுவைச் சிகிச்சை நடந்தது. அப்போது அவருக்கு இரத்த அழுத்தம் தொடர்ந்து 180 முதல் 145 வரை இருந்தது. அவருக்கு உறங்க காம்போஸ் மருந்து டிரிப்ஸ் மூலம் கொடுக்கப் பட்டது. நானும் என் அண்ணாக்களும் அவர் உறக்கத்தில் அவர் கையை ஆட்டி விடாமல் பிடித்துக் கொண்டு இரவும் பகலும் கண்விழித்துக் காத்து இருந்தோம். அப்போது நான் ஒரு கையில் புத்தகமும், மறு கையில் அப்பாவின் கையையும் பிடித்துக் கொண்டு அமர்ந்து இருந்தேன். அப்போது ஒரு ஹீம்ம்ம் என்று சத்தத்துடன் எழுவது போன்ற அசைவு அவரிடம் காணப் பட்டது. நான் பயத்தில் அப்பா, அப்பா என்று அவரை உலுக்க, அவர் கண் விழித்த அவர் சிரிப்புடன் என்னிடம் "அம்மா எங்க?" என்று கேட்டார். நான் வெளியில் அமர்ந்த அம்மாவை அழைக்க, என் அம்மாவிடம் எங்க அப்பா குழந்தையைப் போல சிரித்துக் கொண்டு சொன்னார். "கனவில் லஷ்மி வந்தாள்,அவள் என்னிடம் "அண்ணா நீ கவலைப் படாத உனக்கு இன்னமும் நாள் இருக்கு, நீ நல்லா இருப்பாய் என்று கூறிச் சென்றாள்" என்று முகமலர்ச்சியுடன் கூறினார்.அடுத்த இரு நாளில் அவர் பூரண குணம் பெற்று வீடு திரும்பினார்.

தன் பதிமூன்று வயதில் மணம் புரிந்து,பதினேட்டு வயதில் இல்லறம் தொடங்கிய சாமி. தொடர்ந்து 73 மூன்று ஆண்டுகள் என் தாயை விட்டு பத்து நாட்கள் கூட பிரிந்து இருந்ததில்லை. வீட்டின் அவரின் எல்லா வேளையும் அவரே செய்வார். எங்கள் வீட்டில் சாதம் சமைத்தவுடன், சாப்பிடுவதற்கு முன் அந்த சாதத்தை பெருமாளுக்கு நிவேதனம் செய்து,காக்கைக்கும் ஒரு பிடி வைத்து, பின்னர் சாப்பிடுவதுதான் வழக்கம். அதாலால் எங்கள் வீட்டில் தினசரி குளித்து விட்டுதான் சமைப்பது வழக்கம். அதுபோல குளித்து விட்டு பின் தண்ணீர் எடுப்பதும் வழக்கம். என் தந்தைதான் பெருமாளின் திருனாமங்கள் கூறியவாறு தண்ணீர் பிடிப்பார்.தண்ணீர் எடுத்த உடன் காப்பி குடித்து பின்னர் ஒரு மணிணேரம் பூஜையில் ஈடுபடுவது அவர் அன்றாட வழக்கு. நல்ல திடமான ஆரோக்கியத்துடன் தனது 89 வயது வரை வாழ்ந்த அவர், கடந்த 2008 ஆம் வருடம் ஆகஸ்டு மாதம் 7ஆம் தேதி காலை வழக்கம் போல நாராயணா, நாராயணா என்று உச்சரித்தவாறு குளித்த அவர் திருமண் என்று அழைக்கும் நாமம் இடுவதற்க்காக தலை நிமிர்ந்த அவர் தடுமாறி மயங்கினார். என் அம்மா அவருக்கு காப்பி எடுத்து வந்தவர் அதை மேஜையில் வைத்து விட்டு அவரை "என்னங்க" என்று தாங்கிப் பிடிக்க முடியாமல் அப்படியே படுக்க வைத்தார். அப்போது அவரை மருத்தவமனையில் சேர்க்க தலையில் ஸ்கேன் செய்ய வேண்டும் எனவும் கோவை அழைத்துச் செல்லவும் கூறினார்கள். கோவை பி எஸ் ஜீ மருத்துமனையில் அவருக்கு மூளையின் மத்திய நரம்பு மண்டல முக்கிய நரம்பான சென்ரல் வெரிக்குலர் நரம்பு வெடித்து மூளையில் மொத்தம் 16 இடங்களில் இரத்தம் கட்டியுள்ளதால் அவருக்கு மூளைச்சாவு ஏற்ப்பட்டுள்ளதாகவும், ஆனால் அவரின் உடல் உறுப்புகள் தொடர்ந்து செயல் புரிகின்றன. எப்போது மரணம் சம்பவிக்கும் எனத் தெரியாது என்றனர். வலி, வேதனை என்று எந்த உணர்வுமில்லாமல் கேமாவில் இருந்த அவருக்கு தூக்கத்தில் இருதய வலி வந்து மறுனாள் உயிரிழந்தார்.பதிமூன்று வயதில் ஆரம்பித்து 73 மூன்று ஆண்டுகள் மணவாழ்வில் அவருடன் சில நாட்கள் கூட பிரியாமல் வாழ்ந்த என் அம்மா இப்போது பேரன், பேத்தி என்று எங்களுடன் இருந்தாலும் வருத்ததுடன் இருக்கின்றார். ஒரு நல்ல மனிதரைப் பத்தி உங்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டது எனக்கு மிக்க சந்தோசம். விடாது படித்து ஆதரவு அளித்த உங்கள் அனைவருக்கும் நன்றி. எனது அடுத்த விறு விறுப்பான அனுபவத் தொடர் வரும் செவ்வாய், கார்த்திகை முதல் நாள் அன்று தொடரும். அதுவும் அற்புதமான என் சொந்த வாழ்வில் நிகழ்ந்த அற்புதங்களைக் கொண்ட தொடர். அதற்க்கும் இது போன்ற ஆதரவு அளித்து உற்சாகப் படுத்துமாறு வேண்டி நன்றியுரைகின்றேன். நன்றி. சுபம்.