கடவுளும், கோவிலும் ஒரு ஆராய்ச்சி - 5

மனிதன் மெல்ல மெல்ல பாதுகாப்பு உணர்வு பெற்றான். இப்போது புறகாரணிகளைப் பற்றிச் சிந்திக்க ஆரம்பித்தான். சூரிய,சந்திரர்கள், கோள்கள், பூமி, தட்ப, வெப்பம். விவசாயம், கால் நடை வளர்த்தல் போன்றவை அவனது கவனத்தை ஈர்த்த விசயங்கள். இவை எல்லாம் அவனது சக்திக்கு மீறிய விடயங்கள். ஆதலால் அவன் இதை எல்லாம் கடவுளின் பொறுப்பு ஆக்கினான். பின்னர் இதை தனித்தனியாகத் தன்னைப் போலவே இயல்புடைய மனிதனின் உருவத்தைக் கொடுத்தான். மனிதன் சிலை ரூபமாய்க் கடவுளை உருவாக்கினான் எனபதில் எந்த மாற்றுக் கருத்தும் இருக்க முடியாது. இதுக்கு ஒரு உதாரணத்தைக் கூறலாம் யேசு ஒரு மிகப் பெரிய சித்த புருஷர்,மகான். அவரின் உருவம் இதுதான் என்று எவராலும் சொல்லப் படவில்லை. முதலில் யேசு பழைய ஏற்பாடு அல்லது விவிலியத்தில், ஒரு யூதனைப் போல இடுங்கிய கன்னம் மற்றும் ஒடுங்கிய தேகத்துடன் இருப்பார். இதே யேசு பின்னாளில் இந்தியா வந்த போது வெள்ளைக்காரனைப் போல அல்லது ஜரோப்பியனைப் போல இருப்பார்(இது பிரிட்டிஷார் கொணர்ந்தால்).ஆப்பிரிக்காவில் கறுப்பர்களைப் போல சித்தரிக்கப் படுகின்றார். அவரின் சக்தி ஒன்றுதான் ஆனால் வடிவங்கள், அவரை வணங்கும் மக்களின் குணாதிசயங்களைப் போல மாறுபடுகின்றன. நாட்டுக்கு நாடு பள்ளிவாசல்களின் மற்றும் மசூதிகளின் அமைப்பும் இஸ்ஸாலாமிய சட்டதிட்டங்களும் வேறுபடும் ஆனால் கிழக்கு திசை தொழுகையும், அல்லா என்ற சக்தி மூலமும் ஒன்றுதான். இது போலவே இந்து மதத்தில் எண்ணற்ற கடவுள்கள் இருந்தாலும் அவைகளின் சக்தி மூலம் ஒன்றுதான். கீதையில் கண்ணன் கூறியது போல நான் உருவம்,அருவம் இரண்டும் அப்பாற்ப்பட்ட சக்தி, எல்லாத் தேவதைகளும் நானே. நீங்கள் எப்படி வணங்குகின்றீர்களே நான் அப்படி பலனளிக்கின்றேன். இது அவரின் சக்தி மூல கோட்ப்பாட்டின் காரணியாக உள்ளது.

முதலில் மனிதன் தன்னைக் காக்கவும், தனது சொத்தான பசுக்கூட்டங்களைக் காக்கவும் படைத்த கடவுள் பசுபதி நாதர் ஆவார். இவர் வடிவில் சிவன் அல்லது ருத்திரன் போலத் தோன்றுகின்றார். இவரின் காலடியில் பசுவும், ஆட்டுக்கிடாயும் இருக்கும். இன்றும் பசுபதி நாதரின் கோவில் நேபாலில் காட்மாண்டுவில் உள்ளது.இவர் அந்த மக்களின் பேரிடர் வேளைகளில் தன் அனுபவம் மூலம் காத்து, அதனால் கடவுள் ஆக்கப் பட்டு இருக்கலாம். அல்லது மனிதனின் சூப்பர் பவர் நம்பிக்கையில் கடவுளாக உருவகம் பெற்று இருக்கலாம். அந்நாளில் வரும் கடவுள்கள் பசுக்கள், ஆடுகள் மற்றும் இயற்கை அழிவுகள் ஏற்படுத்தும் சக்திகளை கட்டுப்பாட்டில் வைத்து இருப்பார்கள். பின்னாளில் வந்த கடவுள்கள் பொற்காசுகள், தங்க ஆபரணங்கள் மற்றும் செல்வச் செழிப்புடன் வடிமைக்கப் பட்டன. இது மனிதனின் ஆசையின் பிரதிபலிப்புதானே தவிர கடவுளின் வடிவம் இல்லை.தினமும் தூங்கும் போது கூட மகாவிஷ்னு பத்து கிலோ நகை அணிந்தால் அது அவருக்கு சுமையாக இருக்குமே தவிர அழகாக இருக்காது. இதுவும் மனிதனின் வடிவம் என்பதில் மாற்றுக் கருத்து இருக்காது. எனவேதான் சொல்கின்றேன். கடவுள் என்பது ஒரு சக்தி,அந்த சக்தியினை மனிதன் வடிமைத்த விதம் அவனுக்கு ஏற்றவாறு,சூழ் நிலைக்கு ஏற்றவாறு அமைந்தது என்பது எனது கருத்து.

இந்த சக்தினைப் பின்னர் உணரத் தலைப்பட்டான்.அப்போது மனிதனுக்கு ஒன்று மட்டும் விளங்கவில்லை. அதாவது ஒரு பெண்ணின் தாய்மையும், அவள் பிள்ளை பெறும் விதத்தையும்.கூடலில் விளையும் என்று அறிந்தாலும், அவள் பிள்ளை பெறும் விதம், அவள் தாய்மை பொங்கும் உணர்வுகளை மதிக்கத் தொடங்கினான். ஆதலால் தன்னை சுற்றியுள்ள நதி மற்றும் சக்திகளை பெண்ணின் வடிவமாகப் பார்க்கத் தொடங்கினார். அதாலால் அவைகளுக்கு பெண்களின் பெயரும் இட்டான். பல நதிகளுக்கு பெண்களின் பெயர் அமைய காரணமும் இதுவாகத்தான் இருக்க முடியும். அதுபோலவே ஆதிசக்தியை பெண்ணாக படைத்தான். இது அனைத்து நாகரீங்களிலும் ஆதிசக்தி அல்லது மூல சக்தி பெண்தான். ஏன் என்றால் அவள்தான் படைக்கின்றாள்.(பெண்கள் தங்களை பலவீனர்களாக உணருகின்றார்கள், ஆனால் அவர்கள் தான் சக்தி, அவர்கள் நினைத்தால் ஒரு குடும்பத்தை ஆக்கவும் முடியும், அவர்கள் தடுமாறினால் குடும்பத்தை நிர்மூலம் ஆக்கவும் முடியும். ஒரு ஆண் ஒரு குடும்பத்தை மட்டும் காக்கின்றான் அல்லது உருவாக்குகின்றான், ஆனால் ஒரு பெண் ஒரு நல்ல தலைமுறையே உருவாக்குகின்றாள்.ஆசை அல்லது பேராசை,காமம் போன்ற விடயங்களில் தடுமாறும் பெண்கள், தாங்கள் தடுமாறினால் ஒரு தலைமுறையே தடுமாறும் என்று உணர்தல் அவசியம்.) ஆகவே அந்த சக்தியைப் பெண்ணாக்கி மகாசக்தி என்றான். திராவிட,ஆரிய,எகிப்து சுமேரிய சித்தாதங்களில் பெண்தான் கடவுளின் உருவங்கள். அதன் பின்னர் தோன்றிய கடவுள்கள் பலரும் ஆணாக இருந்தனர்.அறிவு(கல்வி) செல்வம்,சக்தி ஆகியவற்றுக்கு ஏன் பெண் தெய்வங்களைப் படைத்தான்,அவளின் பொங்கும் தாய்மை(கருனை) உணர்வுகள் போல, அதுவும் பொங்கும் அல்லது பெருகும் என்பதற்கத்தாகத்தான்.அது வெறும் ஈஸ்வரி,லஷ்மி சரஸ்வதி வடிவங்கள் அல்ல.


மனிதன் அறிவு வளர வளர தன் கட்டுப்பாடற்ற இயற்கை மூலமாக அவனுள் உருவாகும் சிந்தனை,கோபம்,காமம், ஆற்றல் என்பனவற்றையும் கடவுளாகக் கொள்ள ஆரம்பித்தான். இதில்தான் மரணத்திற்கு ஒரு கடவுள்(யமன்), அறிவிற்க்கு குரு, கோபம் மற்றும் ஆற்றலுக்குச் செவ்வாய், காமத்திற்க்கு மன்மதன் போன்ற கடவுள்கள் உருவகம் ஆகி இருக்க முடியும். கொஞ்சம் சிந்தியுங்கள் இன்று கடவுள் அல்லது தேவர்கள் என்று சொல்லப்படுவர்கள் எல்லாம் மனிதனின் சக்திக்கு அப்பாற்ப்பட்ட குணாதியசங்கள் கொண்ட கடவுள்தான். இதில் இருந்து கடவுள் என்பது மனிதனால் முடியாத சக்தியாகவும்,அவனது எதிர்பார்ப்பில் உருவாக்கப் பட்ட ஒன்று என்று கொள்ளலாம். பின்னர் மனிதன் கடவுளையும் தன்னைப் போலவே நினைத்தான். கடவுளுக்கும் பிள்ளை, குட்டிகள் கொடுத்தான். ஒவ்வெருக்கும் ஒரு சக்திகள் எனப் பிரித்தான். மனிதனால் உயிரைப் படைக்க முடியாது, பிரம்மன் வந்தார். உயிர் எப்போது வரும் அல்லது போகும் என்று தெரியாது ஆகையால் விஷ்னுவிடம் காத்தல் என்று கொடுத்தான்.பஞ்ச பூதங்கள் அழிவு போன்றவை இவன் கையில் இல்லை ஆதலால் சிவனைப் படைத்து அவரைப் பொறுப்பாளியாக்கினார்கள். இன்னமும் அவனது அறிவு வளர வளர நிறைய புராணங்கள் மற்றும் கதைககள் வந்தது. ஒரு மகா சக்தி பிரிந்து பல ரூபங்கள் ஆனது. மனிதனால் படைக்கப்பட்டதா அல்லது ஒவ்வெரு காலத்திற்க்கும் சக்தி தேவைக்கு ஏற்றவாறு அவதாரம் செய்ததா என்பது புரியாத புதிர். இருந்தாலும் நாம் கடவுள் ஒன்றே அது ஒரு மகா சக்தி என்று கொள்வேம். நன்றி தொடரும்.

டிஸ்கி: அடுத்த பதிவில் நாம் பதிவில் சுவாரஸ்யம் கருதி விநாயகருக்கு ஏன் யானை முகம் வந்தது, சனியின் பார்வை ஏன் மந்தமானது மற்றும் கால்கள் ஏன் முடமானது குறித்து ஒரு நல்ல கதையைப் பார்ப்போம். நன்றி.